เรื่องย่อ : เรื่องราวของผู้บริหารสถานีวิทยุที่สุภาพอ่อนโยน ซึ่งพยายามทำหน้าที่คุณพ่อที่ดีทำให้ลูกเลี้ยงทั้ง 2 คน ประทับใจและยอมรับในตัวเขา แต่ความพยายามของเขากลับเจออุปสรรค เมื่อพ่อแท้ ๆ ผู้รักอิสระและพร้อมที่จะเอาเปรียบคนอื่นอยู่เสมอ กลับมาเยี่ยมลูก ๆ ของเขา ดังนั้น การแข่งขันแย่งชิงความรักจากลูก ๆ จึงเกิดขึ้น คุณจะได้พบกับศึกชิงบัลลังก์คุณพ่อสุดที่รักระหว่างพ่อเลี้ยงแสนดี (วิลล์ เฟอร์เรลล์) และพ่อแท้สุดเท่ (มาร์ค วอห์ลเบิร์ก) ซึ่งจะมาสร้างวีรกรรมเอาใจลูก ๆ ทั้งสองคน
บทวิจารณ์ : ภาพยนตร์เรื่องนี้ลำดับเหตุการณ์ได้ดี ค่อยๆ พาผู้ชมไต่อารมณ์ขึ้นไปได้เรื่อยๆ มีการลำดับเหตุการณ์และปล่อยมุกต่างออกมาได้อย่างถูกจังหวะ ในจุดที่ตัวละครผิดหวัง ดีใจ หรือมีแรงบันดาลใจ เราก็ยังรู้สึกอินไปด้วย เหมือนกับว่าเข้าไปรับบทเป็นพ่อเลี้ยงผู้แสนดีแทนซะเอง ตัวละครสื่ออารมณ์ออกมาได้ดี แต่ที่เราว่าหนังเรื่องนี้ทำออกมาได้ดีกว่าคือการลำดับภาพยนตร์ ดูแล้วไม่งง มีการสอดแทรกพื้นฐานของตัวละครที่ออกมาใหม่ในบทสนทนา ทำให้เรื่องดำเนินไปได้อย่างรวดเร็วมากขึ้น ไม่ต้องตัดภาพไปสู้เหตุการณ์ในอดีตสลับกับปัจจุบันแต่อย่างใด เพราะผู้ชมจะมีภาพของตัวละครใหม่ในหัว ซึ่งจะสอดรับกับการแสดงออกของตัวละครนั้นทันที ทำให้เรื่องดำเนินไปตามลำดับเวลาก่อนหลังของแต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้น จึงเป็นภาพยนตร์ที่ดูง่าย แถมยังมีฉากตลกๆ ออกมาเรียกเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ
ในตอนแรกที่เราดูหนังเรื่องนี้ เรายังกังวลอยู่ว่าทำไมเด็กน้อยในเรื่องถึงดูจะมีอารมณ์รุนแรงขนาดนี้ ถึงจะไม่ชอบพ่อเลี้ยงก็ไม่ควรแสดงออกอย่างโจ่งแจ้ง ส่วนตัวเราว่ามันดูออกจะเกินไปหน่อยสำหรับเด็กในวัยนี้ แต่คุณพ่อเลี้ยงพยายามเต็มที่ จนเด็กๆ เริ่มยอมรับในตัวเขา พอสถานการณ์เริ่มจะดีได้ไม่นานก็มีมารมาผจญ พ่อแท้ๆ จะบุกมาทวงลูกและครอบครัวคืนซะอย่างงั้น แต่สุดท้ายก็กลับยอมแพ้ แล้วไปคบกับผู้หญิงคนใหม่ แต่ยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัวเดิม เราว่าความสัมพันธ์มันออกจะยุ่งเหยิงไปสักนิด แต่ดูแล้วไม่เครียดเลย กลับรู้สึกสนุกด้วยซ้ำไป ที่สำคัญหนังยังให้ข้อคิดอะไรหลายๆ อย่าง เช่น การเอาชนะอาจไม่ทำให้เรามีความสุขที่แท้จริง การเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อครอบครัวนั้นเป็นสิ่งที่พ่อแม่ทำให้เรา แต่เรากลับไม่เคยมองเห็นมันเลย กว่าจะเลี้ยงลูกโตมาแต่ละคน ต้องแลกมาด้วยอะไรมากมาย พ่อแม่ต้องละทิ้งชีวิตแบบเดิมๆ เลิกเที่ยว เลิกทำตัวแย่ๆ เพื่อมาเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูก และที่รู้สึกประทับใจมากที่สุด คือการลองใช้วิธีทางจิตวิทยาในการแก้ปัญหา ลดการใช้ความรุนแรง ในตอนที่คุณพ่อสุดเท่จะไปต่อยหน้าผู้ปกครองที่เข้ามาหาเรื่อง โดยเขาเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย ใช้การเต้นรำมาเป็นการยุติความขัดแย้ง อารมณ์ว่าถ้าอยากเอาชนะก็มาเต้นให้เจ๋งกว่าผมสิ เราว่ามันจบได้หักมุมดี แล้วทุกคนก็เข้ามาเต้นด้วยกัน แต่ในความเป็นจริง เราก็ไม่แน่ใจนะว่ามันจะได้ผลรึเปล่า
อย่างไรก็ตามเราค่อนข้างชอบภาพยนตร์เรื่องนี้พอสมควร ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะจัดประเภทหนังให้เป็นภาพยนตร์แนวครอบครัวหรือแนวตลกดีก็เถอะ
สรุป : ภาพยนตร์เรื่อง Daddy’s Home สงครามป่วน (ตัว) พ่อสุดแสบ เป็นหนังที่น่าดูเรื่องหนึ่ง เรื่องราวอาจจะดูเบาสมองไปอยู่บ้าง แต่ก็ให้แง่คิด ช่วยให้คนค่อยๆ ลดทิฐิในตัวเอง และพร้อมที่จะก้าวไปเป็นผู้ใหญ่ที่แท้จริง ซึ่งอาจต้องแลกมาด้วยการเสียสละวิถีชีวิตแบบเดิมๆ เพื่อให้มีครอบครัวที่อบอุ่น หนังเริ่มต้นได้ดี และจบสวย ถึงแม้ว่าจะทิ้งปมเอาไว้ แต่ก็เป็นปมพอจะเดาทิศทางของเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปได้ โดยที่คนดูไม่รู้สึกค้างเติ่ง
คะแนน : 8/10
