ในปี2006 มีเรื่องช็อควงการวรรณกรรมอเมริกัน เมื่อนักเขียนหนุ่มขวัญใจมหาชนอย่างJ.T.Leroy (Jeremiah Terminator Leroy)เจ้าของงานเขียนอย่าง Sarah(1999) The Heart Is Deceitful Above All Things (1999) และHarolds End (2005)ถูกเปิดโปงว่าเป็นเรื่องโกหก เจที ลีรอยไม่มีตัวตนจริง หากแต่เป็นคนที่ถูกสมมุติมาโดยลอร่า อัลเบิร์ตส (ในเรื่องนี้รับบทโดยLaura Durns จาก The Last Jedi) และรับบทโดยแซแวนน่าห์ นู้ป (Kristen Stewart จาก Personal Shopper)มาตลอดหกปีที่เขามีตัวตนอยู่ในวงการนี้ โดยที่ลอร่าสร้างตัวตนลีรอยซึ่งเป็นเด็กหนุ่มที่สภาวะทางเพศกำกวมและต้องขายบริการแต่เด็กมาเพื่อเป็นตัวแทนในการถ่ายทอดเรื่องราวอันเจ็บปวดของเธอเท่านั้น ส่วนการทำให้ลีรอยมีจริงก็เหมือนเป็นเรื่องสนุกๆขำๆ ที่ดันบานปลายเมื่อชื่อเสียงเริ่มเข้าหาตัวลีรอย
แม้ว่าจะเล่าเรื่องได้ไม่หวือหวามากนัก (แต่ก็มีโมเมนท์ขำๆน่ารักๆอยู่บ้าง) แถมยังตัดซีนค่อนข้างห้วนในบางฉากโดยที่เราอินกับฉากนั้นไม่ทัน แต่J.T Leroy ก็มีประเด็นที่น่าสนใจ ทั้งลอร่าและแซแวนน่าห์ที่รับบทเป็นลีรอย (ลอร่าเป็นเสียงและตัวตน แซแวนน่าห์เป็นร่างกาย)ต่างก็ประสบปัญหาเรื่อง”ตัวตน”ทั้งนั้น ลอร่าสร้างลีรอยมาเพื่อถ่ายทอดความเจ็บปวด เพราะเธอรู้สึกว่าเธอสบายใจที่จะเล่าเรื่องในฐานะของลีรอยมากกว่า ถึงอย่างนั้นแม้ว่าลีรอยจะประสบความสำเร็จ เป้นที่รักของแฟนคลับ แต่คนที่ประสบความสำเร็จและถูกชมเชยคือ”ลีรอย”ไม่ใช่ลอร่า หญิงสาววัยกลางคน
แถมบทบาทของลีรอยก็ถูกส่งให้ซาแวนน่าห์รับบท ซึ่งซาแวนน่าห์เองแม้จะได้รับความรักจากคนหลายคนมากตอนเป็นลีรอย แต่ก็นั่นแหละ คนที่ถูกรักคือลีรอยไม่ใช่เธอ กลายเป็นว่าทั้งคู่ไม่ได้เป็นเจ้าของความรักและเสียงชมเชยเหล่านั้นเลย แถมต้องมาพะวงว่าความจะแตกตอนไหนอีก ซึ่งนักแสดงนำทั้งสองอย่างLaura Durns และ Kristen Stewarts ต่างก็รับบทของตัวเองได้อย่างดีทีเดียว สจ๊วตดูเข้ากันได้ดีกับบทผู้หญิงที่มีความแมน ส่วนเดิร์นสก็เป็นหญิงสาววัยกลางคนที่เก็บซ่อนความเจ็บปวดไว้ในท่าทีร่าเริงบ้าๆบอๆได้อย่างน่าเชื่อถือ แต่ทั้งสองคนก็ถ่ายทอดความอึดอัดของคนที่ต้องแบกรับการเป็นและไม่เป็นลีรอยได้อย่างดี
สรุปแล้ว J.T.Leroyแม้จะไม่ใช่หนังที่หวือหวานัก แต่ก็เป็นหนังชีวประวัติที่น่าสนใจเรื่องหนึ่ง และในสังคมปัจจุบันที่คนเราอาจมีความสงสัยหรือไม่มั่นใจในตัวตนของตัวเอง ว่าจะถูกยอมรับจากสังคมหรือไม่ หนังเรื่องนี้อาจเป็นตัวช่วยเยียวยาได้ดี ว่าอย่างน้อย มันก็ไม่ใช่เรื่องแย่ซะทีเดียวหากเราเลือกที่จะมีความฝันและถ่ายทอดความฝันหรือความเจ็บปวด ยอมรับความสุขต่างๆที่เข้ามาในฐานะของตัวเราเอง โดยไม่ต้องสร้างเจที ลีรอยขึ้นมาเป็นตัวแทน
คะแนน
8/10
