หลังจากที่วงการหมอลำสูญเสีย พ่อหลอด สามีของ แม่ นกน้อย อุไรพร ผู้ก่อตั้งวงดนตรีหมอลำชื่อดังเสียงอิสาน ในวัย 71 ปี ตอนวันที่ 12 เมษายน ก่อนหน้านี้ในบ้านโคนงห้า บ้านพักเสียงอิสาน จังหวัดอุดรธานี หลังจากเจ็บไข้หลายโรครุมเร้า
ล่าสุด “
แม่นกน้อย” ได้ออกมาเปิดใจในรายการโต๊ะหนูแหม่ม กับโฆษกตัวแม่ หนูแหม่ม สุริวิภา ถึงการสูญเสียครั้งนี้ของคณะเสียงอิสาน และวงจะไปต่อยังไง เดินหน้าหรือจำต้องหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ในวันที่ไม่มีเสาหลักแล้ว
เมื่อสูญเสียเสาหลัก วงจะยังไปต่อยังยังไง?
เวลานี้วงยังเดินอยู่ หากพวกเรามีภารกิจพิเศษรู้ว่าจะดูแลที่วง ซึ่งเราก็กลับมาเล่นการแสดงดนตรีดังเดิม ในความรู้สึกของเราหลังจากที่ห่างหายไปแวะเวียนเยี่ยมป๊ะป๋า ซึ่งบางคอนเสิร์ตก็มิได้ไป ยังไม่คุ้นชินกับเราแม้กระนั้นของผู้ชมที่ดูเรา แต่ว่าเราก็รู้ว่าแววตาของเขาด้วยพลังเชื่อถือที่มองเรา ทุกคนก็เข้ามาให้กำลังใจภายหลังที่ออกไปหน้าเวที พวกเราก็รู้สึกเวิ้งว้างมากมายในวันที่ไม่มีพ่อ
อยู่ร่วมกันมากี่ปี?
ตลอด 48 ปีที่อยู่ด้วยกันมาก็เท่าอายุวงเสียงอิสาน
พ่อป่วยไข้เป็นอะไร?
ก็ป่วยตามที่พวกเราเห็นตามข่าวสาร เป็นมานานมาก รวมทั้งล่าสุดโรคเบาหวานความดัน ซึ่งก็ดูแลตนเองหาหมอดังที่แพทย์นัด แต่บิดาดื้อรั้นเนื่องจากหมอนัดไม่ค่อยจะไป แม้กระนั้นยาที่แพทย์ให้มาเค้าก็จะซ่อนไว้รวมทั้งซื้อกินเอง ไม่ยอมไปให้หมอตรวจ แต่เพียงพอยาหมดก็เอายาตัวอย่างไปซื้อมากินเอง โดยไม่มีกลับไปเช็กสุขภาพตัวเองว่าความดันเป็นยังไง เบาหวานเป็นอย่างไร วันนั้นอาการที่เขาเป็นพวกเราเริ่มจิตตกไม่ไหว แล้วคือท้องร่วงอย่างแรงไม่หาย แม้กระนั้นเขาก็ใจแข็งไม่ต้องการที่จะไปหา เราก็ติดต่อทางโรงหมอให้รถยนต์โรงพยาบาลมารับเค้าเลย แต่ว่าท่านก็ยังดื้อไม่ยินยอมไปแบบเหนื่อย เค้าก็ยังบอกว่าใครสั่ง ผมไม่ไปนะพ่อไม่ไปนะ ยังมาว่าแม่อีกคือเค้าใจแข็งสุดๆซึ่งแผลที่เท้าเนื้อก็เริ่มดำขึ้นมาเรื่อยๆรวมทั้งสังเกตว่ามันเปลี่ยนไปจากปกติ เขาก็ยังมาบอกว่าตัดก็ตัดที่บ้านได้ คือไม่ต้องการที่จะไปโรงพยาบาล
ท่านได้กำชับอะไรไหม?
คือท่านติดโรคในกระแสเลือด ติดโรคในปอด ตอน 3 วันก่อนจากไปก็ยังคุยกันได้ ก็ยังรู้เรื่อง จะอ้อนเราตลอดไม่อยากที่จะให้เราไปการแสดงดนตรี
ตลอด 48 ปี เริ่มต้นไปเจอะกันได้ยังไง?
เมื่อก่อนท่านคือโฆษกแล้วก็เราเป็นนักร้องก็ได้ทำงานร่วมกัน พวกเราก็มาจากจังหวัดศรีสะเกษมาตัวผู้เดียว ด้วยคำปรามาสว่าเราจะไปได้ซักกี่น้ำ ซึ่งพ่อก็บอกว่าช่างเถอะประเดี๋ยวผมจะดูแลดูใจกันมา ซึ่งมาเป็นคณะเสียงอิสานทีแรกๆก็ตั้งเป็นวงดนตรีของ นกน้อย อุไรพร ซึ่งพวกเราก็มาปรับเปลี่ยนตั้งวงหมอลำเล่นจนถึงแจ้งเลย ซึ่งตอนนั้นป๊ะป๋าก็วางหมากให้เรา แล้วพวกเราจะต้องเดินตามมาของเขา เพราะพวกเราก็ทำอะไรไม่เป็นเลยพวกเราจำต้องฝึกหัดรำ เพื่อจะได้เป็นตัวเอกของวงพวกเราถึงจะสามารถปกครองคนอื่นได้ และก็การดำนงชีพก็ล้มลุกคลุกคลานตลอด จนคุณแม่ของเรามายอดเยี่ยมท่านก็พูดว่าจ่ายยังไงถ้าเกิดไม่รอดจะเอาลูกของพวกเรากลับไปอยู่ที่บ้านแล้วนะ ซึ่งป๋าก็พูดว่าผมอยากมีทุนสักตั้งหนึ่ง และก็ในตอนนั้นเอาที่นาไปเข้าแบงก์และได้มา 300,000 ได้มาเป็นทุนสำหรับเพื่อการสร้างแผนกเสียงอิสาน ซึ่งมีเสียงตอบรับที่ดี แต่ว่าอุปสรรคก็มากไม่น้อยเลยทีเดียวเช่นกัน ด้วยเหตุว่าพวกเราเป็นหัวหน้าหญิง เซนส์ก็มีทุกทีมบางคนที่ไม่เปิดใจยอมรับเราเพราะพวกเราเป็นหญิง บางคนคือเค้าไม่เอาเลยซึ่งคุณพ่อก็ไม่ยุ่งเค้าก็บอกให้พวกเราสะสางเอง ถ้าเกิดคุณมีแข็งแกร่งน่าจะทำลงได้ยังไง ซึ่งเราก็แบ่งหน้าที่กันเลย
แม้กระนั้นก็พิสูจน์ตัวเองทำให้เสียงอิสานเป็นตำนานได้?
ที่พ่อไม่ยินยอมขึ้นเวที เนื่องจากว่าเค้าเป็นคนประหม่ามากเค้าเกลียดชังออกสื่อแต่อาจจะมีบ้าง ซึ่งวันไหนที่ลูกในกลุ่มมีปัญหา เขาก็ออกไปหน้าเวทีเพื่อเซอร์ไพรส์สำหรับการแก้ปัญหา ซึ่งวันไหนที่พ่อขึ้นคือเป็นภาพที่หาดูยากมากมาย เด็กทุกคนก็จะกลัวป๊ะป๋าเนื่องจากว่าเขาเป็นคนเสียงดัง
วันนี้ที่ไม่มีคุณพ่อแล้วพวกเรารู้สึกอย่างไร?
ก็มีความคิดว่าเคว้งมากมาย และไม่อยากใช้คำว่าพลาดเลย เพราะว่าคุณพ่อไม่อยากรักษาตัวเอง เพราะท่านกลัวเป็นภาระของแม่ ซึ่งเราก็ไปบนตรงไหนก็ได้ให้คุณพ่อกลับมาแข็งแรงได้ แต่การที่จะบนเขาจะต้องทำรักษาเช่นเดียวกัน พอเพียงเข้าวันที่ 5 ม.ย. เขาก็ขอเราว่าเสียงอิสานไม่มี นกน้อย อุไรพร ไม่ได้นะ จะต้องมี ซึ่งเขาก็สั่งเสียให้พวกเราไม่ให้ทิ้งวงเสียงอิสาน และจากนั้นก็จำเป็นต้องสานต่อให้ได้ด้วยหัวใจที่แข็งแรงเพิ่มมากขึ้นทุกวี่ทุกวันๆ.
แม่นกน้อยขอบคุณข้อมูลจาก
https://freelydays.com/13913/
